Guess

Cleveland, Ohio wordt vaak vergeleken met Pittsburgh, Pennsylvania. Verbonden met water. Zware industrie, die min of meer verdwenen is in de jaren zeventig. En een comeback waarbij nieuwe investeringen in nieuwe technologieen een grote rol spelen.
En nieuwe gebouwen.
Helaas staat het door Frank Gehry ontworpen Peter B. Lewis building op de verkeerde plaats. Het is weliswaar veel kleiner dan het ook door Gehry ontworpen Guggenheim museum in Bilbao, Spanje, heeft ook een andere functie, maar het had wel wat meer omgevingsruimte verdiend. Bijzonder vond ik de gebogen bakstenen muren.

Feestje

Morgen wordt de vriendin van M., D., dertig. Zaterdag vierde ze haar verjaardag met een feestje. Op het terras van hun huis in Pittsburgh raakte ik in gesprek met de vader van D. Hij bleek in 1970 een jaar in Saigon te hebben gewerkt voor de Amerikaanse legerleiding, Hij verzamelde de dagelijkse rapportages van alle activiteiten en maakte daar 's nachts een samenvatting van. Een Vietnamveteraan dus. Hij vertelde lang last te hebben gehad van een post traumatisch stress syndroom en zich schuldig te voelen de Vietnamese oorlog wel te hebben overleefd. Aan het eind van ons gesprek vroeg hij zich hardop af: dus het zou best kunnen zijn dat 58.000 Amerikaanse soldaten voor niets zijn gesneuveld? Ik kon dat alleen maar beamen.

Going home

Drie maanden is best een lange tijd. Dus het gevoel, het is zo wel mooi geweest, borrelt op. You know what? Gisterenmorgen reed ik naar de stad, Michael Jackson op de radio, mooi weer, een mooie weg. En ineens kreeg ik een sterk gevoel. Shit over twee weken ben ik weer thuis, ik zal dit missen!

Warhol (of pop 2)

Alle bezoekers van de Factory in New York werden gefotografeerd of gefilmd. Dit is een frame uit een vier minuten durende opname van Lou Reed, waarin deze niet beweegt. Hij knippert alleen met zijn ogen. De foto van Lou Reed met Sterling Morisson en John Cale is gemaakt door Stephen Shore. Portretten van George Gerswin en Mick Jagger. Covers van Interview.

Steelcity

Ondertussen gebeurt er meer dan ik tijd heb om over te schrijven. Vat het een beetje samen. Als het Andy Warhol museum (kom ik op terug). Een Belgisch restaurant, Sloppy Joe's cafe, blues muziek en stamgasten. De vergane staalindustrie van Pittsburgh. En een ontmoeting met de Nederlandse fotograaf Taeke Zuidema, die hier woont. Hij nodigde me uit voor een rondgang door paar interessante wijken van Pittsburgh en een etentje in een tot brouwerij/restaurant omgebouwde kerk.

Pop

Waar was ik toen Michael Jackson is overleden? In Pittsburgh, Pennsylvania. Ik zat in een bar om 18.00 uur plaatselijke tijd. De bartender riep: heb je gehoord dat Michael Jackson is overleden? Een klant zei, hij is niet dood, heeft een hartaanval gehad en de situatie is kritiek. Twintig minuten later stond ik bij een kruispunt te fotograferen en hoorde ik een mevrouw op haar cellphone zeggen: Michael Jackson heeft een hartaanval gehad. Een aantal uren later zat ik weer in een bar voor een bluesgroep. Dan heb je dus live een bluesgroep, behoorlijk goed, en veel tv schermen met sport: honkbal, basketbal, soccer, golf (de nicht van Tiger W.) en inderdaad Michael was overleden. Sport was toch belangrijker. En de blues, maar daar kom ik op terug.

Wow

Mijn vader was stedebouwkundige. Hoewel de appel best ver van de boom is gevallen, kan ik het toch niet laten zo'n nieuwe stad een beetje door zijn ogen te bekijken. Neem Pittsburg, Pennsylvania. Het doet een beetje aan Genua, Italie denken. Maar dan twintig keer groter. Veel water, veel bergen en veel verkeer. Dan krijg je dus veel bruggen. Niet maatje Amsterdam, maar meer type Brienenoord. Ik geloof dat ik er al zo'n veertig heb gezien. De foto is dus niet representatief. Zelfs vanuit een helicopter wordt het moeilijk omdat de stad zo groot is.

Reconstruction

Columbus, Ohio, heeft een stadscentrum waar de wederopbouw, zoals je het wel kunt noemen, wel is gelukt. De achtbaans snelweg loopt ook hier dwars door het centrum, maar is verdiept aangelegd met hier en daar een tunnel. Een levendige, zeer lange hoofdstraat (High St.) waar de hoogbouw soepel overgaat in vooroorlogse stenen bebouwing met cafe's, galeries en classy shops. Mensen te voet op straat, zelfs na tienen 's avonds. Vandaag naar Pittsburgh, Pennsylvania.

Googlenomics

Het even even geduurd voor dat ik het artikel in het juni-nummer van Wired had gelezen. Secret of Googlenomics: Data-Fueled Recipe Brews Profitability.
Click hier

Whistle

's Ochtends om een uur of vijf. De locomotief in de verte. Bijna in elke stad hoor je er wel een. Een prettig geluid, verschaft een soort zekerheid. Vanochtend was het echter niet in de verte want ik slaap achter een spoorlijn, met ramen open (geen airco hier). Columbus, Ohio. De foto is nog uit Cincinatti, OH. Tussen de kruisjes slingert een goederentrein.
In 1991 ben ik eens met de Amtrak van New York naar Atlanta gereisd. Bijna drie dagen. De passagierstrein gaat niet sneller dan een kilometer of vijftig, past zich aan aan het goederenvervoer.

Food.inc

Ik word geen veganist maar wat ik hier meemaak op het terrein van voeding, dat is nog wel even wat anders dan in Europa. Dertig jaar geleden was ik al van mening dat alles wat in Amerika gebeurt vijf jaar later ook in Europa gewoon wordt. Er is niet veel reden mijn mening te herzien.
Er zijn nog meer trailers. Als het je interesseert ga naar Youtube en zoek op Food.inc.

Public

De dochter van P. en T. in Cincinatti heet Tylor. 13 jaar, zit op een openbare school. Wel een van de beste van het land. 3 jaar Latijn. Als je door de test komt word je toegelaten. De school is gemengd. De docenten hebben allemaal een master degree. Voor het komende schooljaar heeft Tyler voor fotografie gekozen. Fotografie staat dan elke dag op het rooster. Ze had inmiddels wel drie analoge camera's verzameld waarvan twee spiegelreflex, maar erg veel zin in fotografie kon ik nog niet ontdekken. (foto wikipedia)

Over the Rhine

Over the Rhine is een wijk die tegen downtown aanligt. De naam slaat op kolonisten van Duitse afkomst. Het is een groot revitalization-project. Ik denk dat nog geen 10% is gerealiseerd. Hier stuit ik op voedselverstrekking.

Freaky

Als je vanuit het zuiden naar Cincinnatti rijdt, staan er ongeveer 3 km voor je de Ohio River bereikt borden: scherpe afdaling. Tijdens die afdaling zie je downtown liggen, aan de overkant van de rivier, compleet met wolkenkrabbers. Het bijzondere is dat als je de brug over bent de bebouwing weer minstens 100 meter boven waterniveau is. En daardoorheen een gigantisch wegenstelsel zoals meestal in de VS. Dwars door het centrum.

CS (4)

C. en haar man E. zijn kunstenaars. Hun huis is Europees ingericht met een paar echt antieke meubels en veel schilderijen. Bij de avondmaaltijd die gezamenlijk, aan tafel, wordt genoten schuiven de ene keer een galeriehouder, de andere keer een kunstschilder aan. Buurtbewoners. C. heeft ook een prachtige tuin. De lelies kunnen alleen maar in een tropisch klimaat als hier groeien. Toch vertrek ik vandaag naar Cincinatti, Ohio.

Loeivul

Zo spreek je het uit Louisville, Kentucky. Eerste stuk over een regionale weg, dat zag er uit als Noord Frankrijk. 30 km nadat ik deze foto had gemaakt draaide ik de Interstate op voor de laatste 140 km. Dat leek op midden Duitsland, maar dan met rotsachtige grond. Mooi.

Give me more

Goede films bedoel ik. De nieuwe film van Jim Jarmusch "The limits of control" is hier nu een maand uit. Maar niet dat ik hem kan zien. In Nashville, TN, is wel degelijk een arthouse maar daar draaide hij niet. Wel Il Divo, maar die had ik al gezien.
Als je hier de naam Michael Moore laat vallen trekken de mensen een vies gezicht. Bij Al Gore ook trouwens (dat rijmt). Op deze teaser stuitte ik notabene in het fucking Parool.

Chapel

Laatste dag in Nashville, TN. Een zondag. Ik was benieuwd of het echt zo toegaat in de kerk in de VS als we zo dikwijls in films hebben gezien. Swingende priesters, opgezweepte kerkgangers, zang en tranen. Een driemans ritme sectie, een keyboard plus een electronisch orgel. Bij het voorlezen uit de bijbel wordt de Pastor niet alleen ondersteund door muziek maar elke zin wordt bevestigd. O yeah, hallelujah. Ja zo is het. Ook in 2009.

40

Martin's veertigste verjaardig vierde hij met een dinnerparty. Martin doet iets in hypotheken. Het viel me op dat iedereen van de dertig gasten in good shape was. Slechts een vrouw was een beetje dik. Je hoeft geen statistisch wonder te zijn om te kunnen zeggen dat het probleem van overgewicht dus een sociaal issue is.
Om acht uur begon het te schemeren en om half negen was het donker. Als in de tropen.
En toen waren daar Dough en Steve. Tweelingbroers die me al waren opgevallen vanwege hun zachte, enigszins hese stem. Zonder versterking speelden ze gitaar en mandoline en zongen tweestemmig. Eigen arrangementen van nummers van onder andere Van Morison, Tom Petty en Chuck Berry. Een stuk of twaalf nummers zonder onderbreking. Het was prachtig. Vanaf hun vijfde waren ze beginnen te zingen. Op hun twaalfde hadden ze hun eerste gitaar gekregen. To never stop playing since, suggereerde ik tegen Steve. Right, antwoordde hij, and we will never do.

CS (3)

V. in Madison, Alabama, had eigenlijk geen tijd. We hadden geen goede afspraak gemaakt en ik moest even op haar wachten. Bij binnenkomst gingen meteen de TV en de laptop aan. De volgende dag ging ze haar twee kinderen ophalen. Ik was nog een paar dagen alleen in het zeer comfortabele maar kille huis (AC indeed). S. in Nashville, Tennessee, is een an al warmte en aandacht. We worden meteen vrienden. Ze organiseert etentjes zodat ik haar vrienden en familie leer kennen. Ik heb nog een afspraak in Nashville maar ik besluit om daarna nog een paar dagen terug te gaan naar S. Ze is gek op honden en heeft een honda motorfiets uit 1988. K dan uit Nashville heeft vier kinderen die inmiddels allen op zichzelf wonen. De avond dat ik aankom heeft ze barbeque bereid. Dat is een recept met varkensvlees dat uren heeft gesudderd. We eten aan een echte eettafel met zijn drieen. Een behoorlijk diepgravende discussie over politiek. Haar man is fiscalist.

Wat zeg je

Ik ben nog steeds in het zuiden. Soms versta ik er werkelijk niets van (geen reet als het ware):
Boomhauer

Music City

Southern rock country pop: the Kentucky Headhunters. Ze speelden in de openlucht op het CMA Music Festival in Nashville, TN. Van de meer dan twintig minuten durende versie van Norman Greenbaum's Spirit in the sky werd ik heel vrolijk.

Raccoon

Wasbeertje. In de VS kunnen die in je achtertuin zitten, zoals hier. In Toronto liep er ook al een rond in stedelijke bebouwing. Ik dacht dat ze niet in Europa voorkomen maar dat schijnt wel zo te zijn. Zeldzaam in Nederland.

Re-invent

Ik vind dit knap!

Drie

Als we allemaal met een muis zouden moeten werken had god ons wel drie armen gegeven. God, bedoel ik. Deze tekst is van mezelf. Ik had een column met de veelbetekenende naam "Computers zijn leuk!" in Software Magazine. How wrong could I be!
Check this out!
Click here

CS (2)

H. in Chicago heeft geleerd, en heeft haar dochters geleerd, dat je niet met vreemde mensen moet praten. Maar ze doet het wel en geniet er van. Dan komt er een dochter (of een zoon) binnen met de opmerking: is dat weer zo'n couch surfer? K. uit Milwaukee heeft op dit moment geen werk maar is daar in het minst teneergeslagen over. Ze is verhuisd, zodat ze nu in een omgeving woont met meer kans op werk. J. uit Toronto heette me van harte welkom om vervolgens eerst te gaan mediteren. The rules here, zei ze: 1. alles wat eetbaar of drinkbaar is wordt je geacht te eten en te drinken. Dat waren alle rules. Het helpt als je in een vreemd huis bent om dit duidelijk te stellen. Bij M. uit Iowa City voelde ik me eigenlijk niet welkom. Laten we zeggen dat het niet erg klikte. Ik vond haar zoon aardiger. (Oeps). S. in St. Louis deed erg haar best. Ik kreeg meteen een glas wijn. Toch vond ik het er niet leuk. Te koud. (Oeps). Dit in tegenstelling tot A. In Memphis (27 jaar). Ik was zijn oudste gast en ook degene die het langste bleef. Waarbij wel gezegd moet worden dat hij er zelf een paar dagen niet was. A. raadde me aan naar Oxford, Mississippi te gaan. Daar logeerde ik bij S, zelf afkomstig uit Queens, New York. Haar ouders zijn geboren in Trinidad. Heel interessant om het leven van een groep enigszins alternatieve Amerikanen mee te maken op wat ze zelf haar "cove" noemt. Een hofje zou ik zeggen.

Anders

Gisteravond heeft S. uit Nashville, TN, een groepsetentje georganiseerd in een restaurant in de buurt (met levende muziek, dat had S. niet georganiseerd, dat is daar elke avond). Een van de vrienden van S. vroeg me: wat zijn nu de verschillen tussen het leven in Europa en in Amerika. Ik antwoordde spontaan: dat verschilt van het uur dat je opstaat tot je gaat slapen. En dat bracht me vervolgens op het idee om, als ik terug ben, mijn blog nog even voort te zetten met een beschrijving. Als een 24.

Entrepreneur

Ik heb eens een keer als pay off gebruikt: Computers bijna voor groothandelsprijzen. Dat was volgens mij goedkoper dan Computers voor groothandelsprijzen. Gelukkig sta ik niet alleen in deze opvatting. (Iets is altijd meer waar als een ander het ook vindt. Was dat eigenlijk niet het probleem van deze beschaving?) Klik op de foto om hem te vergroten.
CS 2 en CS 3 komen nog. En dan deze foto nog.

CS (1)

Bij vreemde mensen logeren en ze leren kennen. Couch surfing dus. Ik moet zeggen: prima. Het was even wennen maar ik heb nu al een heleboel mensen ontmoet. Het komt er als altijd op neer: ze liggen je of niet. Nu heb ik de eigenschap dat de meeste mensen me niet zo liggen, noem het arrogantie, or what. De voor mij leukste mensen zijn toch degenen die gedreven zijn. Misschien nog wel belangrijker dan slim.
C. te Rochester speelt fagot. Beroepsmatig. Eerder plichtsgetrouw zou ik zeggen dan gedreven. Maar wel verschrikkelijk aardig. C. uit Dearborn is ook heel aardig. Ik noem aardig alleen nog maar als ze dat niet zijn. Pim Oets zei altijd: ja ze zullen niet aardig zijn. Zelf was hij niet zo aardig. Ik mocht nooit bij hem afkijken.
C. dus, is warm en probeert open te zijn wat haar niet makkelijk afgaat. Zij maakt er een punt van om me zo in de watten te leggen dat ze me ook mee uit eten neemt.
Ik heb nog een hele rij letters maar ik sla even een maand over.
S. in Nashville, TN, vraagt nadat we een half uurtje hebben gepraat: wat ga je doen als je weer terug bent? Ik begrijp haar eerst niet. In Amsterdam bedoelt ze. Kijk dat is dus luisteren en niet bang zijn om de echte vraag te stellen. Ik ga haar daar nog een compliment over maken. Als ik durf.

Country

Gisteren richting het noorden gereden, op de terugweg. Hoewel nog ruim vier weken te gaan is het een keerpunt. Nashville, Tennessee is (gelukkig) weer een echte stad. Later een foto van downtown. Dit is een wijk met gemengde inkomens zoals dat hier heet (PC).

Kuifje

Nu alleen nog een korte broek en ik kom de zomer wel door.
Madison, Arizona, ligt direct tegen Hunstville, Arizona aan. Het wereldcentrum van de raketindustrie. Een echt centrum is er niet. The Mall moet als downtown dienen. Gezien de hoogwaardige technologie en de navenant hoge salarissen doet het hele gebied een beetje als Amstelveen aan. De provincie Utrecht gebouwd als een heuvelachtig Amstelveen. Alle wegen 3 keer zo breed en om alle villa's drie keer zoveel grond. Zoiets.
Als je het adres zou weten kan je deze foto ook op Google Maps opzoeken. Iets onscherper maar met dezelfde groothoeklensvervorming.

Awesome

Fantastisch, geweldig, heel mooi, super cool. Heel positief.
Het voordeel van een topsporter is dat hij een persoonlijke masseur heeft. Als je niet van sporten houdt, zoals ik, kan je ook nog rijk zien te worden in Amerika. Dan koop je voor 6000,- US$ een massagestoel. Mijn gastvrouw Valerie, die zelf weg is, vroeg me om alle stekkers uit de contactdozen te halen, voor ik weg ging. "Ook de massagestoel", zei ze met een veelbetekenende blik. Hij is van het merk Osim.

Mr. Young

Throughout the years many artists have recorded at Muscle Shoals Sound Studios including Lynyrd Skynyrd, Sawyer Brown, Bob Seger, Glenn Frey, The Oak Ridge Boys, Delbert McClinton, Little Milton, Melissa Etheridge and many, many more. (Wikipedia)

Ik was niet echt in Muscle Shoals maar reed er wel langs. Eergisteren alweer, op weg van Tupelo, Mississippi naar Madison, Alabama. Sweet home Alabama. Inderdaad, de beste muziek op de autoradio sinds dagen.

Tupelo

Na deze even een tijdje geen auto's, ik beloof het.
In plaats van naar het geboortehuis van Elvis Presley te gaan, besloot ik toch maar (weer) naar een automuseum te gaan. Ooit waren er honderden autofabrikanten in Amerika. In Europa waren er ook heel wat meer dan nu. Het bijzondere van het het Tupelo Automobile Museum is dat er een heleboel zeer zeldzame auto staan. Die laat ik hier niet zien, je kan in een museum geen fatsoenlijke foto's maken, in ieder geval niet van glimmende auto's. Een Studebaker 1915, en verder, kijk maar. De laatste foto is gewoon op straat genomen, in Memphis, Tennessee.