woensdag 29 december 2010

De Brug


Op woensdag 29 april 2009, in Kalamazoo, Michigan, schreef ik op mijn blog Ha Usa over een persconferentie naar aanleiding van het feit dat Barack Obama 100 dagen president van de Verenigde Staten was. (http://krt.be/47) Nog maar aan het begin van mijn drie maanden durende reis door de VS was ik al wel geconfronteerd met het bekende cliche van "de Amerikaan": aardig maar oppervlakkig. In de biografie van Obama door David Remnick, 'De Brug', lees ik een beschrijving van Roberto Unger, docent van Obama op Harvard Law School. Hij geeft een mooie definitie van zowel "het" Amerikaanse karakter als van dat van Barack Obama. Ik citeer uit De Brug (pag.212 e.v.).
' Obama's optreden in het openbaar en zijn omgang met anderen zijn een sprekend voorbeeld van de opgewekte, onpersoonlijke vriendelijkheid die Amerikaanse sociale contacten kenmerkt. (Als ik hier even een kritsche noot mag plaatsen: denk aan de bijeenkomsten bij Madame de Stael, die ons van de eenzaamheid beroven, maar toch niet echt gezelschap bieden. Of aan Schopenhauers stekelvarkens, die geen rust vinden omdat ze het koud krijgen als ze bij ellkaar uit de buurt blijven en elkaar prikken als ze elkaar opzoeken. Tot ze zich uiteindelijk schikken in een acceptabel compromis.) Deze opgewekte, onpersoonlijke contacten dienen om hoekjes van eenzaamheid en geslotenheid in het Amerikaanse karakter te maskeren, en dat geldt evenzeer voor Obama als voor wie dan ook. Hij is raadselachtig - toen al, en nu nog steeds - op een karakteristiek Amerikaanse manier.
Bovendien blonk hij uit in de sociale omgang die in Amerika onder hoger opgeleiden en in het bedrijfsleven het meest wordt gewaardeerd en waar het voorbereidend wetenschappelijk onderwijs vooral op is gericht: met je gelijken samenwerken door ze in de ban van je charisma te brengen; alleen verberg je dat onder een laagje zelfspot en informaliteit. Obama kreeg deze stijl, waarmee je in Amerika nu eenmaal een streepje voor hebt, op de middelbare school niet onder de knie, maar werd er later alsnog een virtuoos in. Zoals zo vaak gebeurt, bleek de buitenstaander er beter in dan de meeste insiders.
In combinatie met zijn sterke academische prestaties maakt de beheersing van deze gewenste sociale stijl Obama tot wat je gerust de eerste Amerikaanse elitepresident kunt noemen - ofwel de eerste president die praat en zich gedraagt als een lid van de Amerikaanse elite sinds John Kennedy.
Obama's gemengde ras, zijn zwartheid, zowel zichtbaar als aangeleerd, zijn niet-elitaire achtergrond waar oud geld geen rol speelde, zijn jeugd in een derdewereldland - dit alles schept de afstand van de buitenstaander, terwijl het elitekarakter dat hij zich eigen heeft gemaakt die afstand minder bedreigend doet lijken.'

vrijdag 6 augustus 2010

Gilbert Today


Toen ik op 20 juni besloot om een fotoblog te beginnen, Gilbert Today (www.gilberttoday.nl), dacht ik dat het gedaan zou zijn met hapuntusa.blogspot.com. Maar niet alle foto's zeggen meer dan duizend woorden en op bijna elke foto die ik hier maak (Shanghai) staan zoveel Chinezen dat het lastig wordt om een "goede" foto te maken.

Over Chinezen gesproken: wat een burocraten zijn dat, zeg! Halve dag bezig geweest met een persaccreditatie, maar de procedure neemt 14 dagen in beslag. De persbus, die van de Media Services buiten het Expo terrein de Expo oprijdt, passeert een soort Checkpoint Charly. En inderdaad, de omheining van het terrein is afgezet met stroomdraad en een electronisch detectie-lus-systeem.
Ik hoefde nog net niet mijn schoenen uit te trekken, maar nadat je door een detectiepoortje bent gegaan, word je persoonlijk nog eens van voor en van achter electronisch betast. En niet alleen ik, maar alle 70 miljoen te verwachten bezoekers.
Wel lopen er op en om de persburelen tientallen vrouwelijke studenten rond die verstaanbaar Engels spreken; vrijwilligers, drie maanden, een dag op, een dag off. Niet dat ze enige beslissing mogen nemen natuurlijk, maar ik kan daar toch weer vrolijk van worden.

Het Nederlandse paviljoen is niet zozeer mooi als wel praktisch goed doordacht. Doordat het een lange wandeling is, een achtvormige (geluk!) lus die het paviljoen vormt, zijn er bijna geen wachttijden. Al drie miljoen bezoekers, as we speak. Het heeft een hoog puppy-gehalte, juist waar Chinezen gek op zijn. Bravo.

En dan zou ik ook nog willen weten wie de guts heeft gehad om al die beroemde Nederlandse ontwerpen in een hokje van drie bij vijf te pleuren. Bravo!

Tenslotte: ik had nog niet gezien dat op de "foto opportunity", Gumba het V-teken gebruikt toen ik het meisje als een automatisme het V-teken zag maken, achter het bord. Ik schoot hardop in de lach.

maandag 31 mei 2010

A dream came true

Een paar maanden geleden werd me, via mijn agent, gevraagd om foto's te maken van de Nederlandse popgroup Mufkin Tass. Op een zondagmiddag heb ik de groep digitaal in beeld gebracht, waarbij ik meteen in staat was wat van hun muziek te beluisteren. Country-rock, jaren zestig en zeventig. Ik vond die zondag de fotografie leuker dan de muziek.
Dus, min of meer uit beleefdheid, bezocht ik vrijdagavond het laatste optreden van de Tour van Mufkin Tass in Manifesto in Hoorn. Of was het de Europese tour van James Burton met de begeleidingsband Mufkin Tass?

In ieder geval wat een fantastische band kreeg ik daar te zien en te horen! Nu was het een rap spelend en flink swingend geheel geworden. Nog zo fris dat het enthousiame van de groep ook het eigenlijk voor Elvis Presley gekomen publiek 'om' kreeg.

James Burton die al in de opnamestudio heeft gestaan met Buffalo Springfield en vervolgens zo ongeveer met alle groten der muziekaarde, waaronder the Monkees, John Denver, Johnny Cash en, inderdaad, Elvis.

Een veteraan die het nog leuk vind om met jonge honden te werken en kennelijk en passant als coach optreedt. Voor Burton zich bij de groep voegde speelden Mufkin Tass ook eigen werk dat er ook al even swingend uitkwam.

Een jongensdroom eigenlijk om met zo'n talent te kunnen werken.

woensdag 5 mei 2010

Cacao


Ik ben een stadsjongen. Hoewel in Amsterdam de meeste cacao te wereld wordt doorgevoerd heb ik toch maar even gecontroleerd op Wikipedia of dit echt een cacaoboom is, zoals me werd verteld.

Rijstveld met vogelverschrikker, Westbali

zaterdag 1 mei 2010

Bali 2



Grootste verrassing op Bali is dat het leven in veel opzichten zich nog afspeelt als was het vijftig jaar geleden. En dat terwijl er zo lang toerisme is.

maandag 26 april 2010

Waartoe zijn wij op aarde?

Kuala Lumpur, Maleisie, China Town

Ik moet een jaar of negen zijn geweest toen me deze vraag werd voorgelegd. Op catechesatie. Wij zijn op aarde om God te dienen en daardoor hier en hiernamaals gelukkig te zijn.
Tsja.
Mijn intuitie zei me toen al dat dat antwoord misschien een beetje kort door de bocht is. Maar nu heb ik twee problemen: waartoe zijn we dan wel op aarde en hoe krijg ik dit stukje tot een goed einde na zo'n hoogdravend begin. Twee onoplosbare problemen want ik zou het antwoord op de eerste vraag niet weten en, nergens toe, is ook geen goed antwoord om dit stukje bevredigend mee te beeindigen.

Maar denk eens aan veel reizen. Het relativeert enorm om andere culturen te leren kennen. Ik zou het anders willen formuleren: misschien zijn we wel op aarde om veel te reizen om dan op bijvoorbeeld Bali te ontdekken dat daar nog nieuw gebouwd wordt met gebruik van ornamenten.
Ik liet dit stukje aan L. lezen. Ze zei dat het slecht was. Een te groot whiskygehalte.
Misschien is dat het wel: veel whisky drinken, of proberen een goed stukje te schrijven.

donderdag 4 februari 2010

Je zou zweren dat..


A en B twee verschillende grijstinten hebben.

Op 3 Februari besliste de rechter negatief op het voorstel om achttien getuigen te horen in het proces van de eeuw. Voorlopig moeten drie getuigen volstaan.
Hoe moet het nu met "de waarheid"? Het is al vaker gezegd, de waarheid bestaat niet.



Door het vouwen en fotograferen ontstaat er nog een kleine spiegeling waardoor niet 100% duidelijk is op je computerscherm dat A en B echt gelijk zijn.

('Checkershadow' © 1995 Edward H. Adelson, Illusies & Fenomenen, kalender, samenstelling Paul Baars)



of ga naar:
http://web.mit.edu/persci/people/adelson/checkershadow_illusion.html

maandag 25 januari 2010

Was dat alles?


Weer eens een foto in Vrij Nederland. Ik moet er eerder in hebben gestaan maar ik weet eerlijk gezegd niet meer wat dat geweest is. Magere oogst, Hong Kong. Deze dan:

donderdag 21 januari 2010

Eilanden



Als in Griekenland of Venetie. Maar in Hong Kong vaar je al gauw tussen wolkenkrabbers of containerschepen.

maandag 18 januari 2010

Gathering

Deze keer beschrijf ik de betrokkenen in het kort, het waren er ook meer. Wel vijftien mensen waren bij elkaar gekomen voor een bezoek aan een werkplaats voor kunstenaars en daarna een gezamenlijk eten. VS, Engeland, Hawaï, Duitsland, Frankrijk, Taiwan, Nederland en een stuk of vijf bewoners van Hong Kong zelf. De organisator, Gus, is 27, jurist en heeft wel ongeveer het hele wereld bereisd, waaronder Zuid Amerika. Hij heeft in Australië gestudeerd. Hij is moderator van de couch surfing groep Rural China. Een groep van Chinezen die ook Engels spreken (voertaal op CS is Engels), wonen door heel China en niets liever doen dan reizen en elkaar daarbij nuttige tips geven. Wel nodig in het onmetelijke China. Op de foto zit Gus rechts vooraan, met bril.
In populaire steden als bijvoorbeeld New York, Boston, Amsterdam en Hong Kong is het letterlijke couch surfen een probleem want er is veel meer vraag dan aanbod. Daar komt nog bij dat hier in Azië de mensen vaak zo klein behuisd zijn dat het problematisch is om een gast thuis te ontvangen. Voor mij is het evengoed een openbaring om op zo'n hartelijke wijze direct contact te hebben met de cultuur van zo'n groot land als China.


zaterdag 16 januari 2010

Hong Kong Peak


Deze foto kan je verwachten. De belangrijkste prestatie is dat ik van mijn buurman even zijn statiefje heb geleend. En over wachten gesproken, het was nogal druk op de peak.

vrijdag 15 januari 2010

Censuur


In Shanghai wilde ik aan Anita (zie een paar blogs hiervoor) de URL van mijn blog geven. Het is wel in het Nederlands, maar ze wilde mijn foto's zien. Maar Blogspot is niet bereikbaar in China, mainland China zoals ze hier in Hongkong zeggen. WTF, ik kon dus ook mijn eigen posting niet uploaden. Dan wordt het ineens heel tastbaar, censuur. Normaal lees je daar alleen over in de krant, nogal abstract dus.
Nu, in Hongkong, is het filter er weer af, dus ik kan uploaden, maar Anita kan het nog steeds niet zien. Dat zal ook niet beter worden als Google zich uit China terugtrekt, waar het bedrijf nu mee dreigt. In de Engelstalige Standard die in Hongkong verschijnt las ik als commentaar dat niet het gezichtsverlies van de Chinese regering, niet de marktpositie van Google, maar de Chinese burger de dupe zal zijn. Het is interessant zo'n niet gecensureerde Hongkongse krant over dit onderwerp te lezen. Het is toch wel erg enerzijds, anderzijds. Dat heet toch zelfcensuur?

donderdag 14 januari 2010

In het park




Hongkong, Kowloon park


Hongkong, op straat


Hongkong, de ferry naar Hongkong Island

woensdag 13 januari 2010

Koeien


Maak eens een foto van een koe. Of van een bloem. Ik bedoel, sommige onderwerpen zijn moeilijk te fotograferen, geen eer aan te behalen. De Poolse fotograaf Andrew Kruszewski laat zien hoe je het zou kunnen aanpakken. Op de site Issuu, waarop je boekjes kunt publiceren heeft hij zijn koeien geplaats. Het inspireeerde me en dat kwam goed uit want, Hongkong, ook zo'n uitgemolken onderwerp.

dinsdag 12 januari 2010

Anita


"Kom maar gauw, anders is alles op", mailde Anita. Nu schijnt hond een delicatesse te zijn en de pot was trouwens nog niet helemaal leeg toen ik me aansloot bij het gezelschap in haar apartement in Shanghai, niet ver van mijn hotel.
Een Canadees uit Vancouver die zojuist Moskou-Peking had afgelegd ter trein, Een Taiwanees die nu in Shanghai woonde, eerder tien jaar in de VS heeft gewoond en in de dranken retail actief is, een Brusselse ai pair, Een Israelier die zei in Bulgarije te wonen en een Amerikaan, voor studie van Chinese cultuur en de taal in Shanghai. En Anita zelf, 28 jaar, werkzaam bij een exportfirma in textiel . Ze sprak heel goed Engels wat ze in China geleerd had. Eigenlijk de eerste Chinees die ik in haar eigen omgeving ontmoet heb. Ze bleek humor te hebben. En dit allemaal omdat ik in op de Couch surfer Shanghai group een posting had gedaan met de vraag: "what's up tonight".

Korting


Vlieg naar Shanghai met twee koffers, De koffer waar het om gaat komt mee, maar mijn privéspullen in de tweede koffer nog even niet. Gelukkig voorziet mijn hotel in de allerurgenste zaken. Krijg ongevraagd korting in het hotel "omdat u ouder dan 45 bent". I'm not making this up! Ook niet leuk is dat blogspot hier niet te benaderen is. Linkedin weer wel maar wat nu? Iemand een suggestie?

zaterdag 9 januari 2010

Krabben in Glasgow


De gezagvoerder zei het zelf: "u zult me wel niet geloven maar we hebben geluk dat we überhaupt kunnen vertrekken. However, om het toestel te kunnen de-icen moet ik naar de uiterste punt van het vliegveld taxiën en de functionaris die daar toestemming voor moet geven is nog niet op zijn kantoor." Het was 06.05 uur plaatselijke tijd. Om 08.40 gingen we de lucht in, een vertraging van slechts 100 minuten. Tijdens de vlucht las ik het interview van Carolina la Calbo met Nico Frijda in Vrij Nederland van deze week en moest ik spontaan huilen. H. de Groot, ontrouw, vader en zoon relaties, emoties. Niet handig in een vliegtuig. Moet trouwens ook Maarten Kools complimenteren met zijn prachtige portretten van Nico Frijda.

donderdag 7 januari 2010

Joost


Joost van den Broek is al een aantal jaren een van de beste reportagefotografen. Zo zie ik het tenminste. Gelukkig werkt hij voor een krant die ik dagelijks lees en vaak zie je direct als je de pagina opslaat: die foto is vast van Joost. En dat is dan meestal ook zo. Ik vind dat uitzonderlijk. Voor de foto die hij gisteren voor de Volkskrant had gemaakt gold dat niet. Maar ik was natuurlijk wel heel blij met die foto! Bedankt Joost.

maandag 4 januari 2010

100


Honderd is een mooi rond getal. Net zoals tien trouwens (nog de beste wensen!). Op 9 maart 2009 schreef ik in mijn blog, toen de olieprijs op ongeveer $40 per vat stond, dat de olieprijs aan het eind van het jaar wel weer eens op 100 dollar zou kunnen staan. Die voorspelling is niet uitgekomen. Gisteren stond hij op US$ 82.
Zie ook http://www.wolframalpha.com/input/?i=oil+barrel+price