Kiva

Dat ik hier nu pas opkom. Beste lezer, ga naar www.kiva.org, stort een of twee keer 25 dollar (staat vandaag op 0,71 e-tjes) aan microcrediet aan een groep mensen die dat goed kunnen gebruiken om hun dagelijks bestaan te verbeteren. Guess what? Binnen zes maanden krijg je het geld weer teruggestort. That's right, you get your money back. En dan kan je het dus nog een keer gebruiken om mensen te helpen om hun dagelijks bestaan te verbeteren. Ad infinitum. 98% of zo wordt keurig afgelost. De Kiva organisatie wil ook wat hebben maar je kunt ook zeggen, nee, nu niet. Eigenlijk wordt PayPal, de virtuele bank hier nog het rijkste van want die rekent wel degelijk een relatief hoog percentage kosten. Daar gaan we dus nog iets op verzinnen. That's www.kiva.org. Ask your local store for more details.

Test

Advertising as failure. Zie link Jeff Jarvis hiernaast.


Niet dat de boodschap me niet aanspreekt, maar dit is vooral bedoeld om te kijken of het werkt. Embed a video from Youtube.

Het werkt dus (niet lachen, als je het weet is alles makkelijk). Het grappige is dat ik nu vooral googlesap voor Mr. Jarvis aan het genereren ben. De bedoeling is zelf een beetje sap te vergaren. Het begon er al mee dat ik dit blog onder een schuilnaam ben begonnen. Helemaal fout natuurlijk. Eens kijken of ik dat kan veranderen zonder al mijn lezers kwijt te raken... (Ik schat al meer dan honderd er van uitgaande dat iemand zeg, gemiddeld eens in de vier dagen, ha usa opzoekt. In het weekend stort het bezoek altijd in, vooral met feestdagen, maar zelfs nu, eerste pinksterdag, is het bezoek 50% hoger dan een paar weken geleden in het weekend.)
UPDATE: Al lezend in Jeff Jarvis boek begin ik te begrijpen dat het zo zit. Omdat ik Jeff Jarvis noem zou het kunnen dat surfers bij mij terechtkomen, zoekend naar JJ of WWGD. Laat ik het Google-inteelt noemen. Een beter voorbeeld is Wim Noordhoek (zie link hiernaast), die naar mijn blog verwijst in zijn eigen blog en er uit citeert. Beter omdat het relevant is, gezien het feit dat hij mij twee maanden geleden heeft geinterviewd. Met als onbedoeld maar zeer welkom gevolg dat mijn bezoek 50% toeneemt.

Gina

Iedereen die ik in Oxford, Mississippi, spreek is het er over eens. Ik ben hier precies op het goede moment: de studenten zijn weg en het is nog niet te heet. Ik ben in het zuiden. Het Amerikaans wordt steeds moeilijker te verstaan. Maar muziek all over the place. Het huis waar ik hier logeer ligt in een hofje. Stuk of twaalf huizen. Iedereen zit in een band, zegt Samantha, mijn host. De mensen hebben een baan maar zijn ook musicus. Als ik vandaag opnieuw naar de stadskern loop krijg ik een lift van Gina. Het is maar een paar blocks maar het is heet en heuvelachtig. Bovendien, leek Grace Askew (29 mei 2009) op Maria Schneider, Gina Sexton (zie link hiernaast) lijkt op Marilyn Monroe. Ze speelde met de band Carroll County Picture Show gisteravond in de bar Two Stick. Garage-music, wel gezellig, met een prachtig nummer geschreven door Gina zelf, America. En wat een drummer.

Twee

Twee dingen die ik nog niet wist. Zo'n grote bloem (real big) aan een boom dat is een magnolia. En dat een eekhoorn geluid maakt wist ik ook niet. Iets tussen een kikker en een kat. Hij wilde naar beneden, maar daar zat ik. Onder een boom, 't is hier heet.

Grace

De laatste avond in Memphis, Tennessee. Ik ben uitgenodigd door Sophialovesyou, nickname van couchsurfer Sophia uit Memphis. Zij is net terug uit Amsterdam waar zij twee jaar als verpleegster heeft gewerkt. In de Blue Monkey treedt Grace Askew op met haar band The Groundspeak. Allemaal eigen werk en een "eigen" geluid. De band had een leadgitar, orgel, een staande bas en drums. Bluesy, swampy, laid back. Ik vond het prachtig. Sophia never showed up, helaas.

On the road again: Oxford, Mississippi.

Logo

De hoofdvestiging van FedEx is in Memphis, Tennessee. Van twee startbanen vertrekken voortdurend vrachtvliegtuigen. In de anderhalf uur dat ik in de omgeving van het Memphis International Airport was, rond een uur of vier 's middags, vertrokken er zeker 50 toestllen. Zo'n chocoladebruine bestelwagen (UPS) heeft onmiskenbaar ook een sterke communicatiefunctie. FedEx is volgens mij een van de beter geslaagde ontwerpen.

Wel gvd

Soms doe je wel eens iets wat je beter niet zou kunnen doen. Vooral als je ver van huis bent. Zoals in Blogsearch.google.com je eigen naam invoeren. Het levert wel nieuwe ervaringen, inzichten, reacties op. Zoals toen ik dit zag: "Wel nondeju, blijf met je poten van mijn werk af!" Jan van de Ven is fotograaf en hij ziet de dingen op zijn eigen manier. Click here.
Ik blijf het een vorm van inteelt vinden, het naar elkaar verwijzen. Maar het moet! Googlesap genereren heet dat. En nu ik toch bezig ben. Click here. Ik heb het boek bij Amazon besteld. Het wordt als het goed is vandaag door UPS afgeleverd (in Memphis, Tennessee). You see, het werkt.

Carl

Geen lange rijen voor de deur (free parking rear building) maar ik moest toch even aan het Anne Frank huis denken toen ik er voor stond. Sorry. Hier is Rock and Roll dus uitgevonden, zoals op de site van Sun Studio, Memphis, Tennessee, staat vermeld. De jongeman links op de foto is Carl Perkins. Die heb ik in 1972 in Amsterdam in het Concertgebouw gefotografeerd toen hij op tournee was met Johnny Cash (rechts).

Bully-free

Kingsbury Middle School, Memphis, Tennessee. De meisjes in 8th grade hebben al 165 dagen niet gevochten. Als in fysical contact. De een haalt uit, de ander slaat terug. Geen politie, geen wapens. Er wordt wel op wapens gecontroleerd, random, eens per week. De laatste weken voor de vakantie dagelijks.
Nog even wat feiten over Aaron Fowles (met zijn toestemming). Als leraar verdient hij US$ 2400,- netto per maand. Vakantiegeld en dat soort dingen doen ze hier niet aan. Maar hij heeft wel een goede ziektekostenverzekering, inclusief bril en gebit. Zijn apartement, ik schat zo'n 70m2, twee kamers, badkamer, airco, kost $ 600,-. Hij rijdt met zijn eigen auto naar school, 16km, geen reiskostenvergoeding. TV en internet kost $ 125,- per maand.

Middle

Aaron Fowles (27) heeft twee jaar Engels onderwezen in Polen en een jaar in Zuid Korea. In zijn grote klaslokaal op Kingsbury Middle, Memphis, Tennessee, dat in tweeen is gedeeld door een scheidingswandje zijn de versieringen en het werk van de leerlingen weggehaald vanwege de schoolvakanties. Ik maak daarom geen foto van zijn lokaal. Dat zou wel een heel somber beeld opleveren en niet representatief. De school telt 460 leerlingen. Er werken ongeveer 25 docenten. Een "zwarte school" is het niet. 40% van de leerlingen is zwart, 40% Hispanic, 15% wit en de overige 5% procent is van andere afkomst, bijvoorbeeld Irak. Aaron geeft ESL, English as a second language. Veel van de leerlingen zijn kinderen van illegalen. De leeftijd is 12 tot en met 14 jaar met uitschieters, zoals een zestienjarige moeder van twee kinderen.
Aaron windt zich er over op dat geen van de zwarte leerlingen aan het eind van het schooljaar een speciale vermelding heeft gekregen. "They underperform". Ik denk niet dat het aan hem ligt. Hij zegt dat hij van zijn leerlingen houdt en zich er van bewust is dat hij een grote verantwoordelijkheid heeft: "Ze zijn erg moeilijk in beweging te krijgen".

Shadow

Halverwege mijn reis, tijd voor een korte terugblik. De twee dingen die het meeste opvallen zijn de gezondheidstoestand in Amerika: deze mensen zijn doorgaans (veel) te dik, en de pijnlijk grote inkomensverschillen. Deze twee zaken hebben enig verband met elkaar want zoals bekend, slechter opgeleide mensen eten slechter. Fastfood is hier zo allesoverheersend dat ik nog niet snel zie hoe deze problemen aangepakt moeten worden.
Morgen ga ik met de eigenaar van deze poes, Aaron, mee naar de school waar hij lesgeeft. Het is een zwarte school. De leerlingen hadden afgelopen vrijdag de laatste schooldag anders zou er voor mij geen toegang zijn. Van Aaron hoorde ik dat de bewaking zo uitgebreid is vanwege de angst voor gangs. Zie het stukje Cannon van 24 mei 2009.

Cannon

Graduation in The Cannon Centre, downtown Memphis, Tennessee. Hoewel ik min of meer ongehinderd kon fotograferen had City School voor de veiligheid wat mensen ingezet. Er stonden zeven van deze auto's voor de deur. Wat moet je je hier nu bij voorstellen?

Gibson

Abba to Zappa is niet helemaal correct. Een paar grote missers zijn Mammas and the Pappas, Janis Joplin, Jimmy Hendrix en inderdaad Elvis Presley. Hier dan op het Elvis Presley Plaza.

Ik wil niet zeggen dat de sfeer hier grimmig is, dat is niet zo, maar er is al heel wat gepasseerd kennelijk.

Kabouter

Gezien in de Dollar store in Poplar Bluff, Missouri, op weg naar Memphis, Tennessee. Gelukkig heeft de auto airco.

On the road

Op de wagon staat Close and lock door before moving car. Deze wagon stond op een rangeerterrein dus geduld is vereist als je reisplannen hebt. Het valt ook niet uit te sluiten dat er even in de wagon wordt gekeken voordat de deur dicht gaat. De romantiek zit hem vooral in het feit dat je niet weet waar je aankomt. En, zoals nog een keer wordt gedemonstreerd in de film I'm not there van regisseur Todd Haynes, eerst je bagage in de wagon gooien en dan zien dat je er zelf in komt.

Frozen again

Net als het honkbal, was dit toch een voornamelijk witte aangelegenheid. Dat moet met geld te maken hebben. Kan me niet voorstellen dat African Americans niet van Frozen Custard houden.

Busch

St Louis, Missouri, is de vestigingsplaats van bierbrouwer Anheuser Busch(Budweiser). Anheuser Busch behoort nu tot InBev en is volgens mij jarenlang de importeur van Heineken geweest. Vanavond speelden de St Louis Cardinals tegen de Chicago Cubs in het Busch Baseball Stadium. Buiten het stadion stonden functionarissen mensen die daar behoefte aan hadden de weg te wijzen. Dan zijn er altijd grapjassen die vragen "What is the way to heaven". Iemand anders riep: "I've needed directions for a long time". Ha ha

Oefening baart kunst

October 28, 1965 marks the opening of the towering Gateway Arch in Saint Louis, Missouri. The enormous steel paraola was designed by Finnish-born architect Eero Saarinen. The arch commemorated Thomas Jefferson's Louisiana Purchase of 1803 and symbolized the gateway to the American West


Plymouth, ongeveer 1949

Rob en Bob

Anders dan Rob Hornstra, die op reis in Oost-Europa 's avonds een nachtclub bezoekt en daar prachtige foto's maakt, blijf ik 's avonds meestal thuis. Ik houd niet van flitslicht, waarmee niets ten nadele is gezegd over het belangrijke boek van Rob, 101 Biljonaires. Daarvan is een nieuwe uitgave is verschenen, crisis editie, opnieuw vormgegeven door SYB (zie link Rob Hornstra hiernaast).
Gisteravond zat ik naar het nieuwe album van Bob Dylan te luisteren Together through live. CD wilde ik schrijven, maar het moet een DVD zijn want het laatste nummer is een radio show van meer dan een uur waarin Bob prachtige nummers uit de jaren vijftig en zestig draait. Hij kent zijn klassieken, logisch, met nummers van Carole King, Dr. John en WAR (met Eric Burden). Tussendoor citeert hij uitspraken van denkers als Nietzsche. Ik herinner mij een song van Bob Dylan waarin de tekst voorkomt "I said that". Geestig dus deze DVD. En dan moet ik ook even aan Pim Oets denken met wie ik Muddy Waters, Carole King, Dr. John en Eric Burden "deed". Over je klassieken kennen gesproken. Dat was rond 1970. Ik zit dit stukje aan de kant van de weg te tikken in mijn mini-van met een cover versie van een nummer van Lynyrd Skynyrd op de radio. De zon is weer gaan schijnen.

Malcolm John "Mac" Rebennack, Jr., alias Dr. John the Night Tripper, Kralingen, Rotterdam, 1970

Inteelt

Dit gaat niet over de Verenigde Staten maar over een nieuw blog dat ik vandaag heb gemaakt met het programma Wordpress. Voor het blog klik HIER
Het woord inteelt slaat op het (in dit geval kunstmatig) vergaren van links.
Om te laten zien dat ik toch de deur uit ben geweest deze foto. Die had ik trouwens ook al vier weken geleden kunnen maken, want, inderdaad, heel wat hoeken van straten zien er zo uit.

11

Iowa City, Iowa










En nogmaals Dubuque, Iowa

Long and winding

Dubuque, Iowa, op weg naar Iowa City.

Suiker

Ik kom al sinds 1972 in de Verenigde Staten. Vanaf het begin werd het een haat-liefde relatie. Misschien dat de grote ergernis en verbazing die je hier elke dag ervaart wel tot de charmes behoren. Plain natural yogurt, no artificial anything (mooi geformuleerd), met 5% suiker er in.
Ik kom graag in Italie, heb ik beredeneerd, omdat het estheten zijn. Dat kan je hier ook al niet zeggen. Alles is hier van bordkarton. Behalve dan de fly overs: steden niet groter dan Hilversum hebben kunstwerken met de allure van een Kleinpolderplein, liefst twee. Na een paar weken gewenning begint de verbazing het toch weer te winnen van de ergernis.

Chris

Ik weet niet of alle eenendertig stadjes die Columbus heten in de diverse staten van Amerika een Christoffer Columbus museum hebben. Columbus, Wisconsin heeft wel zo'n museum. Dat heb ik niet bezocht. Eigenlijk had ik mijn bezoek aan Columbus, Wi, wel achterwege kunnen laten want Brodhead, Wi, heeft net zo'n historische hoofdstraat. Historie als in 1860 dan. Bovendien regende het. In Columbus zijn opnamen gemaakt voor de film Dillinger met Johnny Depp die van de zomer uit komt. (Opens July, 1, zeggen ze hier.) Ik kwam dat tegen in een gratis krantje in Chicago. Daar hebben ze er hier heel veel van, gratis krantjes.

Brodhead

Ik mag er gewoon even logeren. Het huis staat leeg en te koop. Niet echt leeg want de koelkast en de douche doen het. En er is een couch. En Time Magazine van maandag 18 mei is al bezorgd. Ik blijf hier een paar dagen. Van hieruit ga ik morgen naar Madison en Columbus, Wisconsin.

broemm

Geld verdienen en het gras maaien en op zijn tijd een BBQ. Zou dat de essentie zijn?
Aangezien er veel grond in Amerika is heb je al meteen een mini-tractor nodig. Minstens eens per week laten zien dat je het echt meent met de emancipatie: broemm broemm.

2 baans

Eindelijk een flink stuk langs een provinciale weg gereden met aan weerskanten akkers en weilanden. En boerderijen waar 2 of drie verticale tanks bij staan die het niet schilderachtiger maken. Niet dat er geen interstate snelweg naar Madison gaat, maar ik moest 50 km onder Madison zijn, in Brodhead. 3151 inwoners en het is er zo landelijk als je je maar kunt voorstellen. Gelukkig schijnt de zon dus geen sprake van somberheid (in mijn hoofd) maar de verveling ligt hier op straat. Daar ben ik net aan toe.

Frozen

Gisteravond frozen yoghurt gegeten en vandaag het museum hieronder bezocht, morgen op weg naar Madison, Wisconsin.





Milwaukee Art Museum: "The graceful Quadracci Pavilion is a sculptural, postmodern addition designed by Spanish architect Santiago Calatrava. Highlights of the building are the magnificent cathedral-like space of Windhover Hall, with a vaulted a 90-foot-high glass ceiling; the Burke Brise Soleil, a moveable sunscreen with a 217-foot wingspan that unfolds and folds twice daily."